Boevenstreken

Twee broodjes liggen op het aanrecht, op een houten plank. 
En het ruikt naar vlees! 

De baas loopt even weg. Mooi, dat is een geschikt moment. Hap slik weg!

De baas komt terug. Ziet nog maar één broodje liggen. Kijkt nog eens. Vraagt zich af of het broodje misschien in het weglopen ergens anders gelegd was. 
Ziet dan GT. Kijkt naar hem terwijl hij verlekkerd zijn lippen nogmaals aflikt. Het smaakte naar meer! Want de geur van vlees hangt nog rond. 

Er lagen nog meer broodjes. Nog ingepakt. Een saucijzenbroodje was de reden van de onverhoedse actie van GT. 
Want dit had hij nog nooit eerder gedaan, een broodje van het aanrecht snaaien. 

De baas spreekt hem bestraffend toe. En GT verdwijnt uit zichzelf naar de plek die door de baas met 'plaats' aangeduid wordt. Daar zal hij immers wel heen moeten nu? 

Hij ligt er nog, terwijl de baas alsnog de overgebleven broodjes nuttigt. 

Rouw

Of honden rouwen is voor GT's baas geen vraag.

Zichtbaar is het immers. 

Hij moest in de afgelopen maanden twee dierbare mannen in zijn leven missen en van de ene kon hij niet eens afscheid nemen.

Hij hoorde steeds 'opa is in het ziekenhuis'. Daarna werd het 'opa is dood'.

Toen hij voor het eerst na alle gebeurtenissen weer bij oma kwam was zichtbaar dat hij opa miste. Toen hij het hele appartement doorgelopen was op zoek naar mogelijk toch ergens opa aantreffen ging hij verdrietig liggen op de plek waar opa altijd zat, de bank die nu in een ander huis terechtgekomen was.

Treurig in alles wat hij uitstraalde. 

Het afscheid van de andere dierbare man in zijn leven verliep zo dat hij er bij kon zijn.

En bij elke stap in het proces was merkbaar dat hij wel degelijk begreep dat 'Tejo is in het ziekenhuis' ging veranderen in 'Tejo is dood'. 

Dit keer zag, voelde, hoorde en rook hij het zelf ook. 

De korte periode thuis was glashelder een afwijking van andere keren thuiskomen uit het ziekenhuis. 

Dit was een naderend afscheid. 

En toen het einde daar was begreep hij prima dat dood dood is en je niet meer met de ander in contact kunt komen. 

Het stemde hem treurig. 

In de periode die volgde kwam hij af en toe nog in het huis van Tejo en toen het hooglaagbed daar opgehaald was werd dat zijn favoriete plek om te liggen. 

Daar waar Tejo voor het laatst in leven was. 

Inmiddels moet hij het net als zijn baas doen met de herinneringen. 

En daar heeft hij een vergelijkbare methode voor.

Soms zeer uitbundig het leven omarmen en als een dwaas rondspringen zodat je geen ruimte hebt voor verdriet. (rollen door het gras op je rug) 

Soms ineen zinken en het verdriet ten volle te voelen.

Maar niet te lang!

Na een half uurtje treuren is het toch echt weer tijd om te spelen!

Dagritme

Voor GT is het leven weer overzichtelijk geworden.

De ochtend begint met een wandeling. Daarna wil hij natuurlijk spelen, ongeacht of er ruimte en tijd voor is.

Desnoods verzint hij zelf een spel in de tuin. 

Als de ochtend beweging lang genoeg heeft geduurd zoekt hij een rustige plek om kalmpjes te genieten van de dag.

Ergens na de lunch is het dan weer hoog tijd voor een wandeling, bij voorkeur langer dan die van de ochtend. 

En bij thuiskomst wederom een moment voor spel, als hij de keuze heeft.

Omstreeks vijf uur begint honger zich aan te dienen en wordt het tijd voor een goedgevulde bak.

En pakweg twee uur daarna wil hij toch echt een laatste wandeling, zodat hij aansluitend naar bed kan gaan. 

Blijft de tocht naar boven uit, dan loopt hij onrustig heen en weer en poogt zijn baas over te halen mee te gaan en hem gezelschap te houden.

De tv erbij aan is prima. Maar wel graag naar bed nu!

Zo ligt hij nu al een paar uur heerlijk te slapen. 

Tevreden na een dag volgens zijn favoriete ritme. 

Aanrijding

In de avondlijke duisternis is het fijn om in een rustig dorp rond te lopen, zodat je al het weinige verkeer tijdig aan ziet komen.

De avondroute voert veelal over paden waar slechts voetgangers hun weg kunnen vinden, dus veel lastige punten zijn er niet.

Deze avond gaat de wandeling langs een klein stukje weg waar wel nu en dan een auto verschijnt en op deze avond duurt het lang voor de lichten die al van verre te zien zijn dichterbij komen. 

Tijdig in de berm gaan staan lukt makkelijk en even later kan de weg vervolgd. 

Dan blijkt de ene auto gevolgd te worden door een andere auto. 

Deze nadert sneller en onverwachter. 

De stap de berm in lukt de baas makkelijk, maar het lijkt niet goed tot GT door te dringen dat ook hij die kant op moet. 

Hij gaat in plaats daarvan over het asfalt de naderende lichten tegemoet, zonder te lijken te beseffen welk gevaar hij loopt. 

Alles gebeurt razendsnel. 

Een klap klinkt. 

GT komt alsnog in de berm terecht, een eindje verderop. 

Even is de schrik kolossaal bij baas, zoon en bestuurder van de auto. 

De hond zal toch niet.... 

Nee, gelukkig lijkt het een schampschat geweest te zijn. GT loopt weer rond nog voordat de auto gekeerd is om poolshoogte te nemen. 

Baas en chauffeur constateren dat hier niemand blaam trof (de chauffeur kon nog wat uitwijken) en we blij mogen zijn dat alles goed afgelopen lijkt te zijn. 

Bij het licht van de lampen is er geen zichtbare verwonding waarneembaar en er lijken in gedrag geen vreemde dingen aan de hand. 

Iedereen besluit zijn weg weer te vervolgen. 

Aanvankelijk blijft GT dichtbij de baas en houdt zijn staart omlaag. 

Tot aan het einde van een straat een kat langsloopt. Dat trekt de aandacht! 

De stap versnelt, de staart schiet omhoog, hij is weer zichzelf aan het worden. 

Nog wat verder op de route kan hij weer spelen zoals altijd. 

De gerichtheid op de baas blijft sterker dan voorheen. Elk moment waarop oplettendheid geboden is levert een extra blik op de baas op. 

Wat moet ik doen, baas? 

De rest van de route verloopt probleemloos en zonder verdere bijzonderheden komt GT weer veilig thuis. 

Daar is er nog maar een wens: slapen! 

Stormwind

 Derde Kerstdag. 
GT komt rond zijn gebruikelijke tijd zijn baas wekken. Wordt het niet tijd om overeind te komen? De dag is weer begonnen immers?
Okee, dan gaan we aan de dag beginnen. 

Vanwege het weer duurt het even tot de baas goed ingepakt is, maar dan kan de tocht aanvaard. Enthousiast springt GT naar buiten. 
Joepie, we gaan naar buiten! 

Dan ontwaart hij de wind. Hum. Dat is nieuw. Dit is wel heel sterke wind. En af en toe een regenflard. 
De baas wil fijn even tegen de wind in beginnen, maar GT is niet van plan daarin mee te gaan. 
Terug! Die kant is echt geen goed idee!
Okee, dan lopen we een andere kant op. 

Nee, niet die kant, we gaan weer naar binnen!
De baas is een andere mening toegedaan. Het is echt de bedoeling dat we even gaan lopen. 
Nee hoor, GT duikt de tuin in. En als dat niet werkt, het erf van de buurman. Terug is zijn boodschap. En wel nu! 

De baas vraagt 'hoef je dan niet te poepen?'
En ineens dringt het door, oh ja, daarvoor gingen we naar buiten! 

Samen vinden ze een route die wat luwer is, het bosje waar ze wel vaker lopen en zo wordt het toch nog leuk. 
Nu alle behoeften gedaan zijn is het best grappig, die wind. 
Wel steeds schuilen bij de baas en heel snel terug als de baas maant niet te ver weg te lopen. 
Nog nooit liep GT zo braaf mee, zonder enig probleem of vertragingstactiek. 

Als duidelijk is dat de terugweg ingezet is rent hij steeds sneller. Nu moet de baas manen tot kalmte. Rennen met die wind is niet zo'n goed plan. 

Weer veilig binnen het ontbijt genuttigd en daarna gaat GT liggen en zakt weg in een ontspannen slaap. Dit was een enerverende ochtend!

Zwiepende lijn, bewogen foto, de wind wint!

Kerstmorgen

 Zodra de zon gouden stralen begint te produceren zoekt GT zijn baas op om te melden dat de dag begonnen is. Tijd om op pad te gaan, al was het maar voor de noodzakelijkheden.

Gelukkig heeft de baas ook goed geslapen en kan de tocht snel een aanvang nemen. 

Rechtsom meent GT. Nee, linksom, vindt de baas. 

Na wat geharrewar en een helder statement van weigerachtige pootverzetterij luistert de baas uiteindelijk en rechtsom gaat alsnog de route worden. 

Dat de route uitkomt op dezelfde weg die de baas al in gedachten had lijkt GT te ontgaan. 

Op de route het dorp uit geeft de lange lijn veel speelruimte en de berm wordt op alle mogelijke manieren onderzocht. 

Je weet immers maar nooit of er nog iets te verschalken is. 

Dan ziet de baas in de verte de auto rijden van de baas van een bevriende hond. 

Dat is leuk! 

GT mist het vooralsnog of doet goed alsof tot beiden vlakbij zijn. 

Ah! De hond die nog sneller rent dan GT! Daar kun je leuk mee spelen! 

Zogezegd zo gedaan. 

Baas maakt snel de lange lijn geheel los en daar gaat GT, het avontuur tegemoet. 

Het spel vermoeid, want vergt veel van de fysieke snelheid. Dus nu en dan veibst GT desinteresse door de berm weer in te duiken. 

Als uiteindelijk ook de bevriende hond genoeg zijn beben gestrekt heeft wordt het dan toch echt tijd om de terugtocht weer te aanvaarden. 

Thuis verrast de baas GT met het vullen van twee speeltjes met allemaal lekkere dingen, waardoor na het ontbijt het snelheidsspel van kort na het ontwaken vervolgd kan met een vindingrijkheidsspel. 

Zo is Kerst wel een leuk feest! 

Zonnige zondagmorgen

Na de ontsnapping werd het voorlopig een korte lijn voor GT en heel wat momenten van gehoorzaamheidstraining en correctie op gedrag dat over de schreef ging.

Het hielp. Hij is een snelle leerling die zeer gesteld is op bewegingsruinte. 

Dus op zondagmorgen na wat verhelderende reminders voor gewenst gedrag werd de korte lijn afgeklikt en kon het vrije avonturen weer beginnen

Nu kwam GT braaf terug bij elke vraag daarnaar en ging bij de pauze bij een bankje zelfs af en toe buurten als bewijs van goed gedrag. 

Zo komt hij er wel! 

Voor de foto bleef hij zelfs poseren.